Na całym świecie ponad 1,7 miliarda ludzi cierpi na schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego, a nawet jedna trzecia osób w każdym wieku doświadcza ich w pewnym momencie swojego życia.
Choroby reumatyczne i układu mięśniowo-szkieletowego obejmują ponad 200 różnych bolesnych schorzeń układu ruchu, dotykających głównie stawy, ale także inne tkanki i narządy wewnętrzne. Zazwyczaj są one spowodowane problemami z układem odpornościowym i stanem zapalnym lub stopniowym pogorszeniem stanu narządu ruchu. Typowe objawy to ból, obrzęk i sztywność, często w połączeniu z uszkodzeniem stawów lub kości, niepełnosprawnością i utratą zdolności do pracy. Niektóre z tych chorób pojawiają się nagle i są krótkotrwałe, ale wiele z nich ma charakter długotrwały i z czasem ulega pogorszeniu. Choroby reumatyczne i układu mięśniowo-szkieletowego są główną przyczyną niepełnosprawności na całym świecie. Inne konsekwencje dla pacjentów to pogorszenie jakości życia, prowadzące do wcześniejszej emerytury, obniżenie poziomu dobrostanu i zmniejszenie zdolności do uczestnictwa w życiu społecznym.
Źródło: WHO, Musculoskeletal health 2022
W 2019 r. liczba przypadków choroby zwyrodnieniowej stawów na całym świecie wzrosła do 527,81 mln.
Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności wśród osób starszych. Choroba zwyrodnieniowa stawów (OA) jest długotrwałą chorobą przewlekłą charakteryzującą się pogorszeniem stanu chrząstki stawowej, co powoduje ocieranie się kości o siebie i powoduje sztywność, ból i upośledzenie ruchomości. Choroba najczęściej dotyka stawy kolanowe, rąk, stóp i kręgosłupa, a stosunkowo często występuje również w stawach barkowych i biodrowych. Chociaż OA jest związana ze starzeniem się, wiąże się również z różnymi czynnikami ryzyka, takimi jak otyłość, brak aktywności fizycznej, urazy zawodowe i kontuzje. Dzięki różnorodnym strategiom, od fizjoterapii po urządzenia medyczne, od leków po zabiegi chirurgiczne, leczenie OA ma na celu złagodzenie bólu i poprawę funkcjonowania.
Źródło: Long et al. Arthritis & Rheumatology, Vol. 74, No. 7, July 2022, DOI 10.1002/art.42089
30% konsultacji dotyczących układu mięśniowo-szkieletowego u lekarza pierwszego kontaktu dotyczy tendinopatii.
Ścięgna łączą mięśnie z kośćmi, umożliwiając ruch przy jednoczesnym wytrzymywaniu znacznych naprężeń. Jednak z powodu przewlekłego przeciążenia lub intensywnej aktywności fizycznej ścięgna mogą ulec uszkodzeniu, co prowadzi do tendinopatii charakteryzującej się bólem ścięgien i upośledzeniem ich funkcjonowania. Chociaż tendinopatia może wystąpić w każdym ścięgnie, najczęściej dotyka ona okolice barków, łokci, nadgarstków, kolan i pięt. Tendinopatia dotyka szczególnie osoby aktywne fizycznie, zarówno sportowców, jak i osoby nieuprawiające sportu. Leczenie tendinopatii może trwać nawet kilka miesięcy, powodując znaczne ograniczenia w codziennym życiu pacjentów i wykonywaniu przez nich czynności zawodowych. Odpoczynek oraz zachowawcza lub interwencyjna terapia medyczna mogą poprawić rokowania.
Źródło: Kelsey Lipman et al.; Drug Design, Development and Therapy 2018
